Taoism

Nuong ako'y nasa 2nd year, sa aming pagaaral ng Asian Civilization, napagaralan namin ang tungkol sa Taoism. Well base on the book, ang philosophy ng Taoism is wag guluhin ang "flow of nature" which is the Yin and Yang. Kailangang maging balanse ito.

Why did I decided to relate this topic? Kasi ang istorya ngayon ay medyo may relation dito...

"It is not just me who makes my future but also the people around me." -D.S. Clarin

This is a story about an arms supplier at ang laban ng 2 bansa. Ang Germany at ang America ay may nagaganap na digmaan. Well dahil sa digmaan na ito, marami ang namatay at marami ang nasugatan. Marami rin ang mga nasirang bagay bagay. Ngunit isang araw, isang unknown person ang nag order ng napakaraming supply ng ammo at mga weapons sa Germany. Hindi nagdalawang isip ang arms dealer at itinanda ang mga ito thinking that yung money na napagbentahan ay magagamit nila pangayos ng mga nasira sa kanila during the war. Ngunit nagkamali sila. Di pa man nila nagagamit ang pera, nilaglagan na sila ng atomic bomb na gawa lang sa Germany ng America. Nalaman nila na ang bumili sa kanila ng napakaraming ammo ay ang kanilang kalaban mismo, ang America which leads to their downfall. Wala silang magagawa dahil pagkakamali din nila. Nagpabulag din sila sa pera. Wasak na ang Germany at sinabihan ang America na mag cease fire na sa Germany dahil sila ay susuko na at tinanggap na nanalo na ang America. Ngunit hindi kuntento ang Amerika sa ganoon lamang. Gusto nila mabura sa mapa ang Germany. Unknowingly sa Germany, nagpadala ng air strike ang America patungong Germany. Pagdating ng mga fighter jets, isa isa itong naglaglag pa ng mga bomba na tuluyang ikinabagsak ng Germany. Pero di pa rin nabura ang Germany. Nalaman ng Germany na America ang gumawa nito. Wala na rin silang magagawa. Wala na silang armas.


To admit the truth, why am I continually writing these fictional stories is that I'm so down right now. The truth is, everything I am relating is what really happens on me now. I did not start the joke, but the joke is on me. We can't expect too much. We don't have to. And we really shouldn't. Since I was young, I learned to be self-reliant. But as the saying goes, "no man is an island." That's for real. But, even if we cannot live alone, we can do some things better alone. Para sa akin, mas maganda mag trabaho ng mag isa. Walang gulo, walang problema, wala ka pang responsibilidad. Masaya ang may katuwang sa lahat ng dapat mong gawin. Pero bandang huli, hindi mo alam kung magpapatuloy ang kasiyahan mo. Darating ang time na you'll realize, "I should've been better if I am not in here." But it's too late. You are in there. You have to face it.

If anyone of you can read this, or kung kayo o ikaw na nagbabasa nito, tinamaan, just relax. Hindi ako galit. Gusto ko lang ishare sa iba kung ano ang nasa utak ko ngayon.

Since I was young, hindi ako madaldal na tao. Anyone can rely on me. Wala akong dinadaldal unless kailangang idaldal. I keep things on my own. Until such time na lahat ng bagay sa buhay ko, kailangang ako lang ang magdala. Wala akong pinagkukwentuhan. If ever may problem ako, why should I relate them the story. I know no one would understand or no one would care. They'll just make fun of you and stories about you. They'll just talk about you. So naisip ko itago lahat ng bagay. Naging secretive akong tao which has its own positive and negative effects. Positive in the sense na wala akong natatapakan dahil sa pagiging secretive ko. Wala akong nalalaglag dahil ayoko ang nanglalaglag. Sabi ko nga, pinaka ayaw ko sa mundo ang mga traydor. Negative siya in a way na sinasarili ko lahat ng bagay. Kahit di ko na kaya, kahit sinasabi nila na "let it out". Kasi I know wala rin naman silang magagawa para dito. They'll just give advices. Madaling magbigay ng advice. Pero kung ikaw na ang nanduon sa situation na yun, minsan kahit yung mga magagaling na pastor or advisers, humihina rin. Dahil sa pagiging secretive ko, maraming gustong umalam ng buhay ko.

Naging napaka-confidential ng buhay ko. Walang nakakaalam. LAHAT, namumuhay sa akala, issues, etc. Walang may alam ng totoo. Haka-haka ang lahat. Pero pilit nilang inaalam. Ang di ko maintindihan, isa lang ako sa mga tiny speck na nageexist sa mundo. Marami pang iba dyan. Di ko alam kung epekto ba yan ng panonood ng showbiz talk shows na inaalam ang buhay ng may buhay, makialam ng buhay ng iba at umepal sa kung ano anong gatherings para lang maka scope ng news. To admit, isa rin ako sa mga gustong makakuha ng balita. Maybe because of curiosity. But, I never broadcast it. Di naman ako si Boy Abunda para isiwalat ang buhay ng may buhay. Sakali man, akin na lang yun. Ni hindi nga alam ng tao na alam ko eh. Wala siyang idea na under surveillance na siya. Kasi ayoko makagulo sa buhay nya. he has to live his life and I don't want to mess up with anything in his plans. I let nature flow freely.

Pero ang masaklap, dahil sa dumaraming bilang ng gustong umalam ng mga bagay bagay ukol sa akin, it lead to my downfall. In the sense na halos mapahiya na ako. But they won't care. They only want publicity. Kumbaga sa talk show, wala silang pakialam kung mapahiya yung artista. Sasabihin pa nila "Isiwalat ang katotohanan!" eh mga P*tang ina pala sila, buhay nila di nila maayos tapos buhay ng iba pinupuna pa nila. Pinapahiya pa. Ang sa kanila kasi, maka rate ng malaki, mataas ang ratings kahit may nasasakripisyong buhay. They won't care. Marami namang artista eh. Ano kung bumagsak ka? Marami pa akong pwedeng i-tsismis.

All I want is freedom. I want peace. Kung gusto nyo ng tsismis, go f*ck yourself. In that case, meron kayong maibabalita at nang di kayo makaabala sa buhay ng may buhay.

Pasensya sa "word usage". I'm just so down kasi. And ida-down pa sa mga susunod na araw...


Ilang araw na lang, periodical na... Good thing may nasimulan na kami sa project sa P.E.


P.S. Sa mga Germans at Americans na nagbabasa ngayon, ang istorya po ay FICTIONAL. Anyways, if ever hindi pa kayo contented sa mga nalalaman nyo, may ipapaalam ako sa inyo.

Alamin nyo bakit ganyan kayo. Alamin nyo kung anong problema nyo sa sarili nyo. Yun lang.