Somewhere in time

Try nyo pakinggan yan. Ewan ko saan ko nadownload to pero talagang relaxing. Actually yan yung pinapakinggan ko ngayon kaya medyo sentimental nanaman ako...

Habang inaalala ko talaga... Tapos tumutugtog ang tugtog na ito. Piano version kasi siya. Kaya medyo masesenti ka talaga. Paulit ulit. Tapos na ang oras ko sa pakikinig sa awitin ng mga choir. Ito naman, instrumental.

Minsan kasi sa pakikinig ko ng instrumental, nakakapagrelax ako. Tipong nalilmutan ko panandalian yung mga problema ko. Haizzz...

Siguro, meron talagang ibang mga bagay na hindi meant para matanggap mo. Siguro meron talaga itong pinaglalaanan. I am a failure. Lahat na lang. Simula ng maging tao ako hanggang sa matuto akong magsalita at magkaroon ng sariling grupo. Siguro, failure talaga ako. Hindi talaga siguro ako meant para magtagumpay,,, (hahaha... drama).

Hindi naman sa dinodown ko ang sarili ko, pero siguro, someday, hindi ko alam kung kailan, somewhere in time, matatapos rin ang kabiguan na to.

Hindi naman kasi ako magsesentimental talaga kung hindi ko natanggap ang ilang balita.

Una, regarding to where I am now, my course. Siguro nga... Nakakalito. Hindi ko alam. I was not always given the chance...

Pangalawa, ito. The main reason. Mula talaga nung 2nd year. Pero di ko alam. I thought, it was all over, but there was no confirmation. Yeah. Ilang facts na ang nagsabi na talagang no hope na. Pero ewan. Di ko maintindihan. Siguro sa readers wala kayong maintindihan, well sinasadya ko ito ng kaunti para naman hindi ako mawalan ng privacy sa buhay... Maybe, it is really not the time. And if ever, sana naman malaman ko. Mahirap mag risk. There's this losing. Ayoko mangyari sa akin yun. Haizz.... I know. There is someone much better. I am not much of a significance.




(Wahahaha.. Tama na drama... Aral muna...)

...

Though it looked na maliliit na dots, merong simbolismo yan. It's like sa Algebra. Merong simbolismo ang dots na yan. At lahat ng clues ay maituturo sa isa.

Merong isang pangyayari ngayon...

Wala sa school, TECHNOLOGICALLY ang pangyayari. May konek siya sa inaalam ng ibang tao ngayon. Yung mga operations ni Bule, mga cases ni Migraso at ilan sa kuro-kuro ni Gianan. Meron din siyang konek sa ilan sa mga hula ng mga tao sa environment.

Alam nyo na siguro kung ano iyon...

Anyways, kung sakanya nga hindi ko masabi sa ibang tao pa kaya. Andaming gustong umalam, pero siya mismo wala siyang malinaw na ideya. Haizz.. Halos nandyan na ngunit meron pa rin akong hesitation. inspirat nanaman...

Anyways,

THE Quadrangle Case

Ganito ang scenario. Magbabanggit ako ng Proper names ngayon, First time in the history. Matagal ko na ito nahuli.

Dahil nga meron na akong globe, naisip ko kuhanin ang numero ng bawat specie sa LHS. After ilang days ng pagkakaroon ko ng Globe, nagtext sa akin ang isang tao. Nag pop-up ang pangalang Genna Martino. Pero for clarification, nilinaw ko kung sino siya. Sabi nya siya si Gennah Cuadra. Ramdam ko na parang may mali. Pero inisip ko na baka nagkamali lang si Migraso sa pagbigay sa akin ng mga numero. So for that day, inisip ko na baka nga si Cuadra iyon. What happened next is napansin ko ang GM nya. Lahat ng GM nya napansin ko which leads na naisip ko na hindi ito si Cuadra. If hindi si Martino, then sino?

Wala akong ginawang imbestigasyon. Kusang lumabas ang katotohanan. Nag GM sa akin nung sabado na sinasabi ang tungkol sa "no talk something" na naganap. naisip ko na si Cuadra ay nagsalita during those moments at ang tanging hindi nagsalita ay si Martino. Para ma-confirm, (dahil hindi ako nagiimbestiga lang, KINOCONFIRM ko at hindi lang ako nangiissue), tinanong ko ang number ni Martino at nag match.

Therefore, si Martino nga ang taong nagtext. Nung bago ang sim nya, nagpakilala siya bilang "Love Doc" at nagpakilalang "Raymund".

So CASE CLOSED

The Auditorium Case

Case Closed. Wala sa lumang suspects ang sagot, ang sagot ay si Fleming. Tama ako, siya kasi ang una kong hula.

Alam na Case

Nahalata nanaman... Lagi na lang...

After ilang days, nakuha ko na... Cash...

Speechless

Wala kasi akong maisip na title. Anyways...

This past days, palaging wala ako sa sarili. Wala ako sa tamang focus. Hindi ko maintindihan pero I'll explain it in the Entrepreneurship way.

Ganito kasi yun. Dati meron akong Drive. Then meron akong nakitang cues. Surely dahil sa drive ko, kinuha ko agad yung cues without thinking AGAIN. Inisip ko siya, pero hindi ko sineryoso. As if mamimili lang ako ng bibilhin kung Juicy Fruit ba o Judge ang bibilhin ko. Yun nga, dahil sa kinuha ko meron na akong response na ginawa. Kaso ito na. Dapat merong reinforcement na magaganap. Pero wala. Nawala ang motivation. Sabi nga sa Health, bago magkaroon ng Goal, mayroon munang motives. Meron akong motives. Kaya nga tinungo ko yung goal ko using Entrepreneurship eh. Kaso nga yung "motivation" para ma-motivate ka sa pagabot ng goals mo is wala. Walang inspirasyon, wala. Mahirap maghanap ng motivation especially in this kind of choice. Sana one of these days, magkaroon na ako ng motivation.

Anyways, meron akong quote, "Ano ang silbi ng microphone na ibibigay mo kung hindi naman ito naka-konekta sa speaker."


HIndi ko alam ang una kong gagawin. Kung matulog, maglaro, mag sound trip o gumawa ng assignments. Siguro wala pa nga ako sa ulirat ngayon. Medyo inspirat pa rin.

KAsi naman, wala akong pang load sa globe ngayon. PEro di naman yun yung dahilan ng aking pagiging inspirat. It's just that inspired ako sa isang bagay pero hindi ko alam kung paano ko masasabi na inspired ako sa kanya so inspirat talaga ako.

Medyo walang kwenta ang blog post ko but if ever na maisip nyo ang meanings, meron din naman. Sabi nga Sa Ibong Adarna na libro, sa chapter na "Sa Babasa Nito" Basahin nyo nalang iyon at irelate sa blog post ko...

Graph makes One Hundred

Ewan ko bakit napaka-corny ko.

Projects etc...

Kahapon ng gabi. Inasahan ko ang pagtext ni Bule sa akin ng format ng project. Nais ko kasi tapusin kahapon ang project at nang hindi mahuli sa submission at walang rush missions na gagawin. Inassign ko kay Migraso ang graph bilang mainframe ng project namin. Naisip ko kasi maganda i-present ito sa graph form para talaga makita nila ang layo ng ratings. Sad to say, nawala ni Bule ang format. Nagonline si Co. Inabangan ko yung pwede kong ipasa. Pero ang naipasa ko kay Co ay alamin ang format. Todo hanap at kalampag kami sa mga gising pa but in vain. Umabot ng halos 10:30 at naisip ko na wala na rin akong magagawa at matutulog na lang ako, tutal napag-alaman ko na 5:30 pa ang submission. Pagkabalik ko sa PC at pagtingin sa phone, nagtext si Bule at nagmessage si Co. Ang Format. Ginawa ko na lang ang intro at naisip na itulog na lang ang natitirang bahagi...

Kinabukasan, printing time na dapat. Gagawin na lang yung sampling procedures and okay na. All set. Kumpleto dapat. Kaso may problema. Wala yung graph na pinagawa ko kay Migraso. Medyo na badtrip ako. Wala nang oras. Buti na lang kalmado pa ang iba kong groupmates at naisip na gawin ito. Rent kami ng isang PC, nagkaproblema pa sa paggawa ng graph. Nakalimutan na namin yung napagaralan. Besides, 2007 yung Word so mahirap mag adjust. Umubos kami ng mahigit 15 mins para lang pagaralan yung graph. Aral.. aral... Naisip nila Co at Bule na magrent na rin para mahati ang labor at mapabilis ang trabaho. Teamwork talaga. Natapos at naicompile..

Pagod talaga. Sobra. Kasi todo rush para umabot sa deadline. Though late ng ilang minutes, naihabol pa rin. "Very Good" ang tanging salita na nakaalis ng aming pagod. Dahil sa graph...


Anyways, Maglilinis pa

The Trouble of Surveying

Di pala madali magtrabaho sa National Statistics Office. Sa mga Pulse Asia, sa SWS at iba pa. Oo nga't masaya dahil kapag nag survey ka, malalaman mo yung pulso ng bayan, yung gusto nila at mga mas ninanais nila. Ngunit yung proseso pala ng pagsurvey ay hindi biro. Kailangan mong isaalang alang ang ilang mga bagay...
Una, ang pera. Budget ang kinakailangan sa pagsurvey. Siyempre yung mga questionnaires and the likes.
Ikalawa, effort. Grabeng work and effort ang ieexert mo bilang taga survey. Pero kung pagtutulungan siguro ito ng grupo, mapapadali ang pagsurvey.
Ikatlo, respondents. Ito ang pinakamahirap. Magadjust sa respondents. Napakahirap maghanap ng respondents. Merong iba na sira-ulo, walang pakundangan o walang paki-alam. Ano nga ba ang gagawin lang nila, mag-shade or check lang samantalang yung effort at pera na ginamit para gawin yung questionnaire na iyon ay hindi pa sapat sa kanilang walang kwentang komento.

Ang respondents namin, 1st at 2nd year. Matigas ang ulo ng ibang 1st Year. Sa 2nd year ayos lang naman. Sana sa 3rd year kami, mas madali kaso sa 4th naman so masaya na ako para sa 1st and 2nd.

Merong iba engots talaga. Ang linaw na shade binilugan, inekisan, chinekan. Merong iba wala naman akong sinabi na multiple answers ang ilagay, chineken 2. Pero karamihan naman matino. Salamat sa mga nakipag-cooperate.

Okay parinigan na!!!

Hindi naman ito mapanirang parinigan. Actually, expression of feeling ko ito. Pero kasi hindi ako pwede magbanggit ng proper names. Anyways, ganito kasi yan. Sa tuwina na lang talaga na nakikita ko siya, parang gusto ko na talaga sabihin. Haizz.. Pero I know.... May mga bagay bagay talaga na iyo na pero may mga circumstances na nagpapaalis nito sayo. I am really into her, that's certain. But how can I express it? Hindi ko alam kung paano. Nanghihinayang ako sa ilang opportunity pero naiisip ko na hindi pa nararapat... Haizz...

Isa pang parinig!!!

"Magkaroon na ng sigwa! Siyang nararapat sa mga tao sa mundo!" -Pilosopo Tasyo

Meron kasing iba na nakakapaginitiate ng sigwa. Kung nais talaga ng sigwa, let it be. Kagustuhan eh. Minsan nakakainis din isipin na hindi pala credited yung mga pundasyon mo mula pa nuong una. Pero ganun talaga, gusto ng siwa eh...

Well, ang ganda talaga ng weather...

Inspirat...

Inspirat- (v) /ins-pi-rat/ Inspirado na nauurat sa mga bagay bagay.

Meron talagang mga bagay na gustong gusto ko sabihin pero naghihintay ng takdang panahon. If ever kasi na sabihin ko within this period, maari "siya/ ito" malito or baka lalo lang lumayo. Kaya kailangan ko pa magadjust ng kaunti at maghintay. Pero habang tumatagal ang panahon, lalo kong nararamdaman na wala na. Masasayang na lang ang effort ko if ever na dumating na ang "panahon" na hinihintay ko. Inspirat ako. Sa tuwing nakikita ko ang nangyayari, nais ko na talaga sabihin. It's just that lagi akong may hesitation. Alam ko darating ang panahon na pagsisihan ko nanaman ito or dumating na nga yung "panahon" na dapat sabihin ko na pero napipigilan nanaman ako ng hesitation. I know, it's more than that. Siguro dati, pero ngayon kasi, iba na talaga, something is into me. Inspirat talaga.


Merong bagong opportunity.

Sinama uli ako sa chorale. Yes. Mabuti, maigi. Gusto ko na rin kasi talaga bumalik. Pero may trouble. Kung ano man iyon, it's all about time management. Malaki ang gap ng chorale at ng CAT. Mahirap ipagsabay. Kaya naguguluhan ako and I have to think this over all night.

Marami nanaman akong napagalaman. Siguro nga ganun talaga...

Dahil sa mga nalaman ko, meron akong bubuksang bagong case. Ang akala ng lahat case closed na ang Seatmate's Case. Na-case closed na si Dencio ay may gusto kay Mara pero lumabas na si Mara ay walang gusto kay Dencio. Tama ang lumabas. Pero SPECULATION lamang ito. Merong matibay na ebidensya para suportahan ito.

Sa isang panayam, mayroong nabanggit si Dencio sa isang source tungkol sa pangalan ni Mara. Ayaw nga lang linawin ng source na merong nabanggit tungkol kay Mara. Pero meron. CASE CLOSED uli.

Anyways...

May mga pagkakataon, matalino tayo sa 4 na pader ng paaralan ngunit sa pagibig, ano nga ba tayo? Hanggang saan lang ba tayo? Kailan ang limitasyon natin sa pagibig?

Bawat patak, bawat hagkis, bawat piga, nanggagaling...

sa KATAS NG BUHAY...

Hua Tiin Sun (The Sap of Life)


www.katasngbuhay.blogspot.com

When the Crew Cries

Sa bawat pelikula, ang artista ang sikat. Sa bawat awitin, ang singer ang sikat. Sa bawat stage play, ang aktor ang sikat. Pero magagawa ba nila ito kung sila lang magisa? Lahat sila merong tinatawag na "crew"

Hindi nakikita ang crew. Pero sila ang tumutulong para maging maganda ang isang pelikula o awit. Halimbawa, sa isang pelikula, mayroong namamahala sa lights, sounds, camera, etc. Ang namumuno sa kanila, ang direktor. Pero minsan lang rin sumikat ang direktor. Ni hindi nabibigyan ng pagkakataon makilala ang crew o ang mga taong nagtrabaho alang alang sa ikabubuti ng show. Haizzz... Ang pinakakawawa sa lahat, crew. And the credits are for the actors and actresses.



(grabe, walang katapusan...)

May movie poster. Tsk. Gulat nga ako eh. Kala ko kasi December pa showing tapos ngayon pala yung showing...

Anyways...

Sa cheering, 4th. Pero hindi kinikilala ang 4th so ayun. Sayang. Maraming nangyari sa foundation. Siguro mas naramdaman ko lang kasi yung foundation day. Dati kasi umuuwi lang ako or namamasyal kapag foundation. Medyo tinatamad ako. Pero siguro pareho lang naman halos wala lang akong partisipasyon.

Mayroon talagang mga auction na kapag na-late ka eh di ka na kasama sa bidding. Merong parte ng buhay ng tao na parang bidding. Paunahan na lang sa pagbibigay ng pinakamalaking halaga. At sa bidding, may nanalo may natatalo. This time, sa bidding ng part ng buhay kong ito, na siyang pinaka-vital sa buhay ng tao, na siyang dahilan kung bakit may tao, na siyang dahilan ng pagkabawas ng kaguluhan sa mundo, ay aking pinatalo. Hindi ko gusto ipatalo. Pero alam ko na mayroong mas matataas na bidder sa akin dahil na rin siguro sa kalagayan ko ngayon...

"If planes can fly, why can't I?"

Wala na ako maikwento.

Silent Assassin

"Tahimik lang ako pero hindi ako tanga."

That sentence... Paulit-ulit na tumatakbo sa utak ko. Tila isang problema, isang kahihiyan na gusto ko takasan. Marami ako dapat ikwento. Pero siguro lalagyan natin by date...

Nakalimutan ko na ang ibang nangyari nung mga nakaraang araw. Ngunit kahapon...

Regular Day. May klase ngunit may practice ng arrivals. Ang ieensayo ko duon ay yung Pledge of Allegiance to the Philippine Flag (Panunumpa ng Katapatan sa Watawat). Nagtapos ang araw at nagkaroon ng practice sa cheering. Natapos ng gabi. Walang kwenta kasi regular day lang. Pero ganito kasi yun. Medyo naligayahan din ako at the same time, na-frustrate. Yeah. Wala na. Siguro nga wala na.

Ngayon. Halos walang klase. Dahil na rin siguro sa pageensayo ng mga kalahok sa cheering competition.

Nung umaga nakatanggap ako ng masakit na balita. Siguro para sa ibang tao, walang kwenta. Pero sa akin malaki. Kung ano man iyon, di ko na ipapaliwanag pero kung isa kayo sa mga tinamaan relax lang. Basahin nyo yung description at baka makilala mo ang sarili mo.

Parang isang pagsasayang ng oras ang ginawa ko mula Oct. 27-29. Imbes na natutulog ako sa bahay, naruon ako sa paaralan para tapusin ang isang bagay na ito. Well wala rin naman halos nagawa. Lalo pa nung 29. Kung hindi dahil sa "Italian Job" wala talagang saysay ang mga araw na ito at nagsayang lang ako ng pasahe, damit atbp. Nung mga nakaraang araw, aminado ako sa sarili ko na wala ako sa mga pagkakataong kinakailangan ang tulong ko. HIndi ko rin kasi mahati ng ganun ganun lang ang sarili ko. Pero ganito ang masaklap. Merong iba na bago lang pero talagang sila pa rin ang itinuloy. Mayroon na rin akong ilang oras sa buhay ko na sinayang na dapat ay napakinabangan ko na. Yung mga oras na dapat naigugol ko sa mas mahahalagang bagay, naigugol ko dito sa bagay na ito (di ko naman masasabi na walang kwenta pero kumbaga ay wala namang maidudulot na maganda sa akin).

Ngayong umaga, nakatanggap ako ng balita. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa balita. Kung bubulyawan ko ba ang nagbalita, susumbatan, sisingilin o kung ano pa man. Tumahimik lang ako tulad ng lagi kong ginagawa. Wala akong magagawa. Palaging iniisip ko kalma lang, kalma lang. Pero deep inside naiinis ako. Yeah tahimik lang ako. Pero hindi ako tanga. MAy utak ako at may nararamdaman. Tao rin ako at nagsayang din ako ng oras ko. Mahalaga ang bawat minutong pumapatak sa buhay ko sa mga panahon na ito. Pero wala nga akong magawa. Alang-alang sa pakikisama, ginawa ko. Then here comes the time na naging masyado silang insensitive.

Hindi ko hinahabol ang magaganap. Ang sinasabi ko dito is yung time. Sana noon pa man sinabi na para di ako nagsasayang ng oras ko na ayaw na ayaw kong gawin. Alam ko wala akong mapapagkwentuhan at ito lang blog ko ang tanging sandigan ko. Hindi ko pa mailabas lahat ng saloobin ko. Siguro, wala nga talagang makakaintindi sa akin at kailangan ko nalang ikimkim ang lahat ng nais kong sabihin.

Alam na Case

Actually wala na dapat pagaralan sa case na to kasi nga ALAM NA! Pero to give you a glimpse ito ang representation.

Sa isang kaharian, mayroong 10 wisemen. At sa sampung wisemen, 3 sa kanila ang may kapangyarihan tulad ng hari. Ilan ang natira?

Ayun. Walang kwenta.

Meron akong ibibigay na example. What if mayroong lalaki na nagngangalang Jim at babaeng nagngangalang Mary. Si Jim may gusto kay Mary pero hindi alam ni Jim kung sino ang gusto ni Mary. Then there came a time sa isang sayawang bayan, nakasayaw ni Jim si Mary dahil sa magkapitbahay lang sila. Tapos lumipat ng kasayaw si Mary sa isa pang lalaki na nagngangalang Tony. Walang magawa si Jim dahil wala naman siyang karapatan kay Mary. Ang nagawa na lang nya ay magsulat sa blog at magtype ng kalungkutan nya.

Ang example na ito ay ilan sa milyong-milyong dahilan bakit nageexist ang blog or diaries. May mga bagay na hindi natin masabi sa ibang tao na tanging sa isang bagay na hindi sumasagot natin naikukwento...

"Book Keeper"

Hindi ito regarding sa bookkeeping na ssection or job or whatsoever. Related ito ng kaunti sa classroom scenario na nagaganap ngayon. It's a crisis.

The Book Keeper Case

Hindi siya taga-tago ng libro. Taga nakaw lamang ng libro. Hindi ko alam ang identity nya at walang leads kung sino si Book Keeper or BK. Well ito kasi ang nangyari bakit nagformulate na mayroong thief ng libro sa classroom.

Si Student A ay nawalan ng isang uri ng English book bago magkaroon ng examination. Naisipan nyang bumili na lamang ng bagong libro. Si Student B naman ay pumunta ng Recto para rin bumili ng English book. Paguwi ni Student B, tiningnan nya ang libro at nakita na may punit na page. Napagalaman nya ng ibuklat nya sa isang page na kay Student A pala ang libro na sakto naman na kaklase nya. So nabuo ang chances na mayroong magnanakaw ng libro na ninakaw ang libro ni Student A para ibenta sa Recto.

Isa rin ako sa nawalan ng libro. Ang inaannounce ko mula pa noon na Geometry Book. Hindi ko na natagpuan ito. May mga kinukursunada lang si BK. Kasi si Aparejado PJR, laging nakakaiwan ng libro pero nakikita pa rin. Mayroong lampas sampung cases ng nawawalang libro sa classroom at di na muling natagpuan ang mga libro. Probably lahat ito ninakaw ni BK. Sabi ko nga kanina wala pang leads kay BK. Pero patuloy kong aalamin ang tungkol dito...

Kung sino man si Book Keeper o may idea kung sino ito, makipagugnayan lamang kay Vintage Spy. Lintik lang ang walang ganti.


Meron muna akong kwento...

The Tale of 2 Kingdoms

Mayroong nageexist na 2 kaharian. Ang unang kaharian located siya sa silangan, ang kaharian ng araw. Sa bandang timog ay makikita naman ang kaharian ng mundo. Mayroong isang tao na nakatira sa kaharian ng mundo. Naglilingkod siya sa hari bilang isang magiting na heneral ng hukbong sandatahan ng hari. Nakilala nya ang isang prinsesa na anak ng hari. Nagkaroon ng pagiibigan ang prinsesa at ang heneral. Maraming nanliligaw sa prinsesa. Ang iba'y anak ng mga mayayaman at galing sa mga sikat na pamilya ngunit lahat ay kanyang di pinapansin dahil sa heneral. Hindi ito naibigan ng hari at naging tutol siya sa pagiibigan ng kanyang anak at ng heneral. Naisipan nyang ipadala sa digmaan ang heneral na tiyak na ikamamatay nito. Naisip ng hari na magsisimula siya ng digmaan sa silangan para masakop ang kaharian ng araw. Kahit nanahimik ang kaharian ng araw, naisip nya na sakupin na ito at mapatay na ang heneral sa digmaan pagka't nasa kaharian ng araw ang ilan sa mga magagaling na mandirigma.

Pinadala na ng hari ang heneral sa digmaan. Nalungkot man ang prinsesa, wala siyang magagawa sa utos ng hari. Naipadala ang heneral. Nagsimula na ang digmaan at nakubkob ang heneral. Natalo ang hukbong sandatahan ng kaharian ng mundo ngunit mayroong isang sundalo na naisipang bumalik sa timog para ibalita sa hari ang naganap. Sinabi nya na patay na ang heneral sa pagaakalang napatay ito sa laban. Di nakita ang bangkay ng heneral. Ikinalungkot ito ng prinsesa at hindi na siya halos kumakain. Naging malungkutin din siya at napansin ito ng kanyang ama. Ngunit kahit anong gawin ng ama ay hindi nya mapasaya ang prinsesa.

Sa kaharian ng araw, nakakulong ang heneral at napagpasyahan ng konseho na wag na patayin ang heneral bagkus ay gawin itong alipin. Nangyari nga ito. Naging alipin ang heneral. Ngunit dahil sa talino nya at kanyang talento, siya ay nagtrabaho sa kaharian bilang isa sa mga mahistrado. Nalaman din ng hari na gusto siya ipapatay ng hari ng kaharian ng mundo at sinabi ito sa heneral. Naisip ng heneral na magtrabaho ng tapat sa kaharian ng araw at gantihan ang kaharian ng mundo pagdating ng panahon na mailigtas nya ang prinsesa. Ginawa siyang isa sa mga kagalang galang na konseho ng hari at tagapagpayo.

Dumaan ang mga araw at nalaman ng prinsesa na nasa kaharian ng araw ang heneral at buhay pa ito. Kasama ang ilang kaibigan, umalis sila sa kaharian ng mundo at pumunta ng timog upang makita ang heneral. Nagkita nga ang heneral at ang prinsesa at naisip nila na magpakasal na. Ngunit ilang araw pa lamang ang nakakalipas, nakatanggap ng sulat ang kaharian ng araw mula sa mundo na kailangan bumalik ng prinsesa. Napagdesisyonan ng konseho na iganti ang paglusob sa kanila ng kaharian ng mundo at gumawa ng matibay na depensa at talunin muli ang mundo sa ikalawang pagkakataon. Nagabang sila sa paglusob ng kaharian ng mundo ngunit wala silang nakita. Hindi nila nakita ang mga pinadalang ninja ng kaharian ng mundo para dakpin ang prinsesa at ibalik sa mundo. Nagawa ng mga ninja ang misyon at nalaman ito ng araw kinabukasan. Nalungkot ang heneral ngunit naisip nya na saka na lamang iganti ang pangyayari...


Lumipas ang ilang taon, hindi pa rin nakakalimutan ng heneral ang prinsesa. Wala na siyang balita sa prinsesa. Ang alam lang nya ay may masugid na manliligaw ang prinsesa na anak ng isang gobernador sa kaharian ng mundo. Hindi na nya alam ang mga sumunod pang pangyayari. Naisip nya na bumalik muna siya sa kaharian ng mundo at kuhanin ang prinsesa ngunit baka masira naman ang kaharian ng araw. Nakulong siya sa isang desisyon. Hindi siya maaring bumalik ng mundo dahil ipapapatay siya samantalang sa araw ay pinahahalagahan siya katulad ng hari...


Mahabang kwento, pagpasensyahan nyo na...

Di na rin ako magtatagal, kailangan ko pang gumawa ng vector...

Hitman's Letter

Tulad ng dati, 47 nanaman ang dating natin ngayon. Wala akong magagawa dahil kasama yun.



("...tulad ng isang kahoy na nagsisilab sa dulo ng kahoy, agad itong mawawala")

Isang kadramahan sa mundo na di ko magapi. Magkagayunman, marami pa rin akong kailangan ayusin. Napakarami ng mga bagay ang bumabagabag sa akin, nagpepressure, nagdadagdag ng kaguluhan sa aking pagiisip. Napapansin ko na araw araw na lang padagdag ng padagdag ang kung ano man ang nasa isipan ko. Siguro nga nahihirapan na ako. Pero bakit pa? Haizz... Tama na ang pagdadrama...


Iyong nasa ibabaw ang letter ni Hitman..

Anyways, meron tayong bubuhaying cases...

The Unanswered Question Case

Tingin ko nasagot na ni Celia ang lahat ng katanungan ni Vladimir... Ganito kasi ang representation ng scenario...

Nakaonline si Celia, ngunit naglagay siya ng busy sign sa kanyang status though hindi siya busy. Naisipan ng isang asset ng Vintage Spy na tatawagin kong "Spammer" na magpanggap na taong gustong magpakilala kay Celia. Hindi sinasagot ni Celia ang lahat ng mga messages ni "Spammer". Until inalam ni Spammer kung talagang busy si Celia pagka't nagtatanong si Spammer ng mga bagay na pang akademiko. Nalaman nya na kausap ni Celia si Vladimir. Hindi alam ni Spammer kung ano ang pinaguusapan nila ni Vladimir ngunit wala raw talagang nirereplayan sa mga pinapadaling messages sa YM ni Celia gayong siya ay naka-online. Mayroon nga kayang namumuo sa pagitan ni Celia at ni Vladimir? Nasagot na nga kaya ang katanungan ni Vladimir? Iyan ay wala pang kalinawan sa ngayon ngunit mayroon pa ring mga asset na pinapaikot ang Vintage Spy.

Si Escober mukhang di ko na malalaman pa kung sino...

Medyo naiinis ako ngayon. Di gumagana ang ilang keys sa keyboard ko. Para akong tanga na nag copy paste pa para lang gumana ang ibang letra. saka na lang siguro yung updates