Street Magic

Meron kaming Street Magic Show na ginagawa ngayon. Ilalabas namin siya sa inyo. Di lang siya basta mga baraha kundi yung mga nakikita mo sa stage ngayon sa street mo na makikita! Anyways, abangan nyo nalang yan...


Meron nang title ang dinedevelop kong nobela. Pangit pero pag nasa Korean Version na astigin na. Sa English title nya, The Sap of Life. Sa Filipino title, Katas ng Buhay. Abangan nyo yung Korean title. Kahit Korean style yung istorya nya, sa Pilipinas unang ilalabas ang istorya. Saka ko na rin ilalabas yung characters kapag marami akong time. For reference, dalaw-dalawin nyo lang ang site na ito dahil dito ko ipopost yung istorya. www.lumangistorya.blogspot.com



Sembreak na sobrang pressure pa rin. Andami talagang things na umiikot sa universe na nakakalito. Anyways sa Escober Case wala pang leads pero may bagong case.

The Auditorium Case

Ang kasong ito ay kabubukas lamang kahapon. Ganito ang scenario nyan...

Habang nagpapahinga si Codus sa kanyang resthouse upang magbakasyon muna sa pagiimbestiga, may dumating na mysterious text kay Codus. Di nya alam saan nanggaling pero meron itong ipinaalam sa kanya. Ito ay tungkol sa isang lalaki. Ang lalaking ito ay unknown kaya nga inaalam eh. Nagbigay ng mga clues ang texter na naisip ko na wag na ipost for confidentiality. Base sa clues, meron tayong 2 suspects ngayon...
1. Edward - Sabi nga nila, "everybody loves Edward". Lahat ng clues nagaagree kay Edward including the place, pangyayari, physical aspects at lahat ng information na ibinigay. Pero dineny ito ng texter. Pero malay ba natin kung ayaw lang nya sabihin na si Edward talaga?
2. Mao Zedong - Hindi siya yung conqueror. Of course it's codename again! Anyways, dahil sa pagdeny ng texter kay Edward, nakapagbigay siya ng testamento. "yung 2 kamiyembro". 2 lamang ito, ang isa ay si Francisco at ang isa ay si Mao Zedong. Again, dineny nya si Francisco leaving Mao Zedong. Pero merong ibang clues na hindi nagagree kay Mao Zedong. Pero malay natin kung panlito lang ang ibang clues?

Though recently, dineny din ng texter na si Mao Zedong, it's still up to Codus kung sino sa tingin nya ang totoong tinutukoy ng texter.

Sa ngayon tatapusin ko na muna ang post ko. Till here na lang muna siguro...

Fully Detonated

Dahil medyo nainspire ako gumawa, naisipan kong gumawa ng isang trailer nanaman. Actually hindi siya trailer na plano ko gawan ng istorya. Para lang siyang random trip. Pero para lumigaya naman kayo sa mga halakhak ng "gorilla", play the video.



Anyways...

Medyo maraming pangyayari at tinatamad ako magkwento. Pero merong Episode III ngayon ang Advetures of Frank Warner.

Episode III: Opportunity

Bugbog sarado si Frank, nasa kalye. Walang taong naglalakad kaya't walang nakakita sa kanya. Nagising si Frank sa isang ospital. Naroon sa tabi nya si Maria Alcantara. Nang makita nya si Maria, agad siyang may naalala. Ang pilak na barya sa kanyang bulsa. Naroon pa rin naman. Nakita nya ang pagalala ni Maria ngunit mayroon talagang bumabagabag sa kanya sa mga panahon na iyon. Naisip nya ibigay ang pilak na barya kay Maria ngunit naisip nya na ipagpaliban muna ito. Di nagtagal umalis na si Maria at dumating si Charlie. NAbalitaan daw nya ang nangyari kay Frank at niyaya nya itong magsaya. Naisip ni Frank na sa oras na gumaling siya ay itutuloy nya ang adventures nya.

Ilang araw ang nakalipas at nakalabas na ng ospital si Frank. Naisip nya umuwi muna at habang naglalakad siya pauwi, mayroon siyang napansin nya ang magkahiwalay na pila ng taxi. Mayroong ilang taxi na napapahiwalay at ang ilan ay nanatili sa kanilang pila. Naisip ni Frank na alamin kung bakit ganuon ang nangyayari. "Ano bang meron bakit magkahiwalay ang pila nitong mga taxi na ito?" mausisang tanong ni Frank. "Kasi yung nahiwalay na pila, naisip nila dumikit sa mga opisina para daw mas malakas ang kita nila." sagot naman nung naglalakad lakad na tao. Napansin nga ni Frank na mas malaki ang advantage ng nakapila ang taxi sa malapit sa opisina kesa sa mga nakapila sa dating pila. Yun nga lang, nasasapawan na ng mga taxi malapit sa opisina ang iba. Nawawalan ito ng pasahero dahil na rin sa mas malayo sila mula sa opisina. Yung mga taxi na malayo sa opisina ay di nabibigyan ng pagkakataong magkaroon ng kita. Iniwan na ni Frank ang scenario na iyon at dumiretso sa bahay. Natulog siya sandali at nagising. Nararamdaman nya kasi na merong tumutusok sa likod nya na isang matalim na bagay. Inalam nya kung ano ito at nalaman na isa pala itong karayom. Noong una hinayaan lang nya ang karayom bumaon sa kama dahil di naman siya naapektuhan nito. Ngunit ng katagalan at dumating ang araw na ito, na tinusok na siya ng karayom. Naisip nya alisin ang karayom at itapon na lamang ito. May narinig siyang kumakatok. SI Miguel ang dumating at sinasabi na mayroong pagtitipon tungkol sa isang programa. Naisip nya sumama at sa pagtitipon ay nakita nya ang kaibigan nilang si Francis at si Charlie. Sinimulan na ang programa at nagtapos ng matiwasay...


Paguwi sa bahay, naisip nyang magluto ng hotdog. Namroblema siya paano dudukutin yung kawali. Nahaharangan kasi ito ng plato at iba pang kaldero. Sakaling hatakin nya, lalaglag ang mga nakaharang at kung hawiin naman nya ang mga ito ay tutunog at magigising ang kanyang mga magulang at magagambala ito. Naguluhan siya. Parang gusto nya talaga kuhanin ang kaldero ngunit napakaraming humaharang. Nais nyang gamitin ang utak nya ngunit inunahan siya ng takot, pangamba at pagaatubili. Naguluhan na siya at naisip na itulog na lamang ang kanyang gutom.

Accountancy

Word of the Day. Ganito kasi yan...

Nuong isang araw, it was a Friday, napagisip isip namin na pumunta ng SM. Dahil ata yun na-cut yung klase. Then naka uniform kami nun. Together with Gianan, naisip namin pumasok nang naka-uniform. Nagawa namin. Nakakabilib kasi walang nakakapasok ng SM na estudyante bago mag 5. So naka-uniform pa.

Then ngayong araw na ito. Huling araw nang Doom's Days. Lahat ng exams mahirap. Badtrip. But anyways, naisip namin uli dumiretso ng SM na nakauniform PERO di na kasama si Gianan. May ginawa pa siya. So napagisip isip namin na dumiretso na at gawin ang dati naming ginawa.

Pagdating sa site, may nakita kaming parang 2 taong grasa na HS student (hehe). Ibang school. Mukhang adik pa. Di sila pinapasok samantalang mukha nang matatanda ang mga mukha nila. Naisip namin na iinfiltrate. Mayroong halos 5 guards na nagtambakan sa pinto. Pero nakapasok na sana. Biglang tinanong. "High School?" sumagot ako ng "College, PUP oh!" tapos pinapasok na. May biglang umepal. "Patingin nga ng ID" Naramdaman kong kinabahan si Migraso kasi sabi nya "High School" pero tuloy pa rin ako sa pakikipaglokohan pagka't nasimulan ko na. Tinanong ng guard "anong course?" "Accounting" sagot ko naman. (Dapat pala Entrepreneurial Management) Meron palang nakasulat na LAboratory High School malapit sa barcode at nalaman na High School kami so Mission Failed.


Bago ang lahat...

Happy Birthday Kudo! Happy Birthday Kudo! Wahahahaha. Di ko alam kung kailan bday ni Kudo. Ang mahalaga, project yan.

Anyways... The Escober Case

Nakapulot kami ng isang papel na naglalaman ng isang love letter. Ito ang eksaktong sinulat (hindi ko na iiscan dahil mawawala ang confidentiality pero yung exact na ginamit nya at pagkakasulat nya ay ilalagay ko).

I love u escober =D

anu ba? bk8 ka b nggu2lo
sa utak q... dmi q n ngang
iniicp dumdgdg k p lalo
2loy lumlki eyebags q...

Naaala2 q noon knanthan
mo aqng hapi brtdei... ang
sia q nun super kilig aq
d mo lng alam...

Kniklig din aq qng
tnitingnan mo aq sa aking mga mata. ewan
q b d q mramdaman ung
feeling n un pg sa ibng
mata q nkati2g... anu
bng meron sau? ba't
d q maintindhan ang
feeling n 2... sau q
lng i2 nramdman...

s 't'wing wla k, aq'y
tula2 hinhnap-hnap k...

... nalu2nqt aq pg ika'y lumilisan
tila nnghi2nyang at nagsisisi
qng bk8 wla aqng mgwa nung
mga sndleng nanjan k qndi tngnan
k ng plhim... sna mpncn mo rin...

pero qng nanjan k
d q n alam ang ggwin
q nwwla aq s srili q...

...bk8 d aq mkpgslita, d mkpg-
icp ng maauz pg nriyan k...
my kpngyrihan kb? pno mo
nggwa skn 2?

...kh8 alm qng d tma ang gngwa
mo d q i2 alintna... wla aq s
srili q pg nariyan k...

...ito n kya? ung snsbi nilang
pkramdam? ewan q d q msbi...

... ung ktga bng d q msbe ay ang
ktgang "mnmhal kita"?

...d q alam qng aun nga un pro
ang alam q nhi2rpan aq gumlaw d2.
s mundo ng kh8 anino mo sa aking isipan ay d
q mkita...

...escober ikaw ay d nwla s aking isipan... kailanman...

... ikw ang aking unang pag-ibig...


Wohoo!!! Grabe! yan yung Exact na letter. Case sensitive yan. Pati positioning. Nakasulat yan sa intermediate pad, tinupi lengthwise at sinulatan ng ganitong style. Ang crooked line sa gitna ay ang hati ng pagiging lengthwise nya.

Probably, ang "Sender" nitong letter na ito ay isang girl. Based sa handwriting at words na ginamit, babae siya. And dahil nga napulot ito sa classroom, most probably din na kaklase namin siya. Then ang Recepient o ang tatawagin natin sa codename na "Escober" ay lalaki na kaklase din niya. Probably din ang letter na ito ay tinatago lang nung girl dahil ito ay tungkol sa nararamdaman nya kay Escober at dahil duon nalaglag nya at napulot ng Vintage Spy. Anyways, sakali naman na malaman ko kung sino si Escober o ang Sender, it will be very discreet. Kung nakikita mo o naalala mo na nagsulat ka ng ganito, well, it's up to you kung mag unveil ka. Pero for sure, si Escober ay isang codename...


Trivia: Ang Ekonomiks na test ay ginawa habang natutulog!

Well ganun nga... Mahirap ang exams at ayoko na magkwento. Expected na ang results. Wala nang paguusapan.

Walang issue ngayon ang The Adventures of Frank Warner. Pero may lalabas na bagong Koreanovela. Discreet muna ang title.

So sa ngayon, wala akong maisip na ipost. Siguro hanggang dito na lang muna...

Hmmm...

Bago ang lahat...

The Adventures of Frank Warner

Episode II: The Treathening Threat

Kinaumagahan, kahit sugat sugat pa rin ang kamay at paa ni Frank ay dumiretso sya sa parke upang magpalamig. Maya maya ay may lumapit sa kanya na isang police officer. Binulungan siya ng police officer. Hindi nalaman ninuman maging ako ang ibinulong ng police officer ngunit tila napangiti si Frank. Kinuha nya ang singsing mula sa bulsa nya at tiningnan ito maigi. Maya maya pa ay itinago nya muli ito. Di nya akalain na makikita siya nila Francis, George at Miguel na namamasyal din sa parke. Naisip nila dumiretso sa concert sa Circular Dome. Pagdating sa concert, makalipas ang ilang minuto, namatay ang ilaw at lumabas ang performer. Paikot ikot ang spotlight hanggang matapat ito sa dalawang teddy bear na kakikitaan ng pagibig na hawak ng isang bata. Ang puting bear ay nakapatong ang ulo sa brown na bear. Si Frank lamang ang nakapansin nito pagka't nakatitig ng matindi sila Francis, George at Miguel sa pinanonood. Tila may bumagabag sa kanya. Tila isang bagay na sumalungat sa anuman ang sinabi ng officer nung umaga.

Naisip na nila umuwi. Naglakad na rin si Frank pauwi ng makasalubong nya ang 2 taong gutom. Sila ay sina Charlie Forte at Benjamin "Ben" Mercado. Tila meron silang gutom na tinatago at mababakas ito sa kanilang makikita. Kung titingnan, tila normal lamang ngunit kung pagmamasdan, makikita sa kanilang mga mata ang kanilang ipinapahiwatig. Gutom. Naawa si Frank at naisip na dalhin sila sa isang fastfood chain. May mga nais sabihin sila Ben at Charlie ngunit hinihintay nila mag suggest si Frank upang di naman sila mapahiya sakaling magorder sila. Magkagayunman, inorder na lamang sila ni Frank at kinain nila ito. Nagpasalamat sila at inalam ang number ni Frank. Umalis na sila Ben at Charlie. Lumabas na rin ng restaurant si Frank at nagpatuloy sa paglalakad.


Habang naglalakad malapit sa kanilang tahanan, nakita ni Frank na binubugbog ng mga bully na bata ang isa pang bata. Mukhang mga teenager na ang mga ito. Naisip ni Frank na harangin ngunit siya ang pinagbalingan ng galit. Iniwan nila si Frank sa kalye, half dead.



Saka na ang Episode 3.

Anyways...

pagod...

The Adventures of Frank Warner

Si Frank Warner ay isang simpleng tao. Yun nga lang meron siyang personalidad na pagiging adventurous.

Episode I: Pagbaba ng Tingin

Hindi nakuntento si Frank Warner sa buhay nya sa loob ng bahay. Paglabas nya ng bahay ay nakilala nya sila Miguel Lorenzo, George Estevez at Francis Domingo. Sila ay magkakaibigan. Naisip ni Frank na sumama sa kanila dahil na rin sa pahiwatig ni Miguel na masaya ang kanilang samahan kahit 3 lang sila. Sa paglalakbay, nakakita si Frank ng isang rosas. Unang kumuha si Miguel ngunit nabigo siya. Nasugat ang kanyang kamay ng mga tinik. Sumunod ay si George ngunit tulad ni Miguel ay nabigo rin. Naisip ni Francis na wag na kumuha ngunit si Frank ay naroon pa rin at nagiisip kung kukuhanin nya. Naisip nya ang maaring negatibo at positibong mangyari sakaling makuha nya ito. Sinasabi kasi na ang ganitong uri ng rosas ay may nakalalason na substance sa kanyang tinik at kapag ika'y napuruhan ay maari mong ikamatay. Ngunit ang magiging maganda lamang ay may maibibigay silang bulaklak para sa mahal na birhen para sa dadaluhan nilang Flores de Mayo. Determinado si Miguel na makakuha. Nakakuha siya ng isa. Pinilit ni George ngunit muli ay nasugat siya. Nagpatuloy sila sa paglalakad. Habang naglalakad, tuwang tuwa si Miguel sa kanyang nagawa. Nagkaroon ng kaunting inggit si George at naisip na kumuha muli. Halos 10 minuto siya nagpasugat muna sa tinik bago nakakuha. 2 na silang meron at si Francis at Frank na lang ang wala. Nahikayat rin nila George at Miguel si Frank na kumuha, Una, nasugat siya. Tapos nasugat uli siya. Ikatlong subok, dugo dugo na ang kamay nya. Ikaapat., ikalima, hanggang umabot sa ika-labing apat na subok bago nya nakuha ang rosas. Natuwa siya. Gayunpaman, napakalaki ng kanyang sinakripisyo. Nalaman na nya sa likod ng ngiti nila George at Miguel ay may sakit at hapdi na nararamdaman dahil sa rosas. Si Francis ay tila walang pakialam dito. Nagpatuloy sila sa paglalakad at naialay na nila ang bulaklak. Naisip na ni Francis na mauna na umuwi dahil magluluto pa siya. Sila Frank, George at Miguel na lamang ang naiwan na naglalakad sa kahuyan. Naisip na rin nilang umuwi dahil wala na rin silang patutunguhan. Habang pauwi, hindi alam nila George at Miguel na nagdurugo pa rin ang kamay ni Frank dahil mayroon pa siyang hawak na rosas at tinitiis lamang nya ito para na rin hindi magalala ang mga kasama. Tinuloy lang nya ang paglalakad at napako ang kanyang paa. Magkagayunman, may sugat man sa kamay tuloy pa rin sa paglalakad. Hirap na siya ngunit ang tingin sa kanya ng mga nakakasalubong nya ay wala lang at tila masaya pa siya. Ngunit sa likod ng mga ngiti ni Frank ay sakit na nararamdaman. Dumating na siya sa tapat ng kanilang bahay. Kumatok at pumasok. Nakita nya na wala pang pagkain. Wala ring gamot. Sa sobrang kalungkutan at para wala na siyang masabing masama, lumabas siya ng bahay at umupo sa parke. Doon nya inisip ang tunay na dahilan ng kanyang pagkuha at pagtago ng 3 pang rosas. Una na rito ay para iuwi sa bahay at maidisplay. Ikalawa ay para ibigay ito sa kanyang sinisinta na si Maria Alcantara. At ikatlo ay para na rin sa memorable experience na naglakad siya sa isang masukal na daan. Lahat ng ito ay ibinulsa nya. Inisip nya na masugatan man siya ng mga tinik nito, kailangan nyang magpatuloy tutal sugat na rin naman siya. Tuloy tuloy pa rin ang tulo ng dugo at di pa rin nya inaalis sa kamay nya ang isang rosas para sa bahay. Bagamat binulsa nya muna ang 2, hawak pa rin nya ang isa. Kahit na mahapdi at nagdurugo, hindi pa rin siya napapansin ng mga palakad lakad sa kalye. Naisip nya na hindi naman nya kailangan ang tulong ng sinuman sa mga ito. Tiningnan nya ang kanyang kamay. Dala ang pangarap na maibibigay nya sa 3 dapat paglaanan ang mga rosas. Tumingin siya sa itaas nya at nasilayan nya ang alulod na kanina ay malakas ang buga ng tubig. Ngayo'y unti unti nang naglalaho ang tubig at tila nagiging patak na lamang. Habang sumasakit ang kanyang kamay, lalong humihina ang patak...


Marami rami rin namang pangyayari ngayon. pero medyo busy eh...

Usapang History...

Bakit punong puno ng hesitation ang mga Pilipino?

Sinasabi nila na kaya daw mayroong "hesitation" ang mga Pilipino sa lahat ng bagay ay dahil na rin sa ugali natin ito. Kasama na dito ang pagiging mahiyain, mahinang personalidad (halimbawa ay ang Filipino "yes"), hindi maisagawa ang sariling desisyon dahil sa pakikisama at etc. Nagmula lahat ng ito sa iisang bagay. Ang hiya. Tingin kasi natin sa sarili natin, masyadong mababa, mahina. Kumbaga mababa ang self esteem nating mga Pilipino. Hindi katulad ng ibang bansa na wala silang pakialam sa sasabihin ng iba. Bakit nga ba?

Nagsimula ang lahat nuong panahon ng mga Kastila. Bago pa man dumating ang mga Kastila, sinasabi na mayroon na tayong sariling pamahalaan ngunit hindi malinaw paano namuhay ang mga tao. Meron lamang ilang mga kuro kuro ngunit hindi natin alam kung mataas ang self esteem ng mga Pilipino. Siguro nga sa side ng mga maharlika at ibang timawa ay mataas ngunit sa alipin ay napakababa. Ngunit pagdating nga mga Kastila, dito talaga nagsimula na lahat ng mga Pilipino ay bumaba ang tingin sa sarili.

Dahil na rin siguro sa pananaw ng mga Kastila sa kanilang sarili as superior at mas nakakataas kaysa sa mga Pilipino, inapi nila ang mga Pilipino. Para sa kanila, anumang gawin ng mga Pilipino, palpak o kung hindi man eh hindi pa rin maganda. Nahilig sila sa panlalait na kung saan hindi nila inisip kung ano ang mararamdaman ng kanilang nilait. Naging masyadong "insensitive" ang mga Kastila during those times dahil ang tingin nila sa mga Pilipino ay masahol pa sa alipin at hindi tao. Walang nararamdaman. Dahil nga sa likas na matiisin ang mga Pilipino, tiniis lamang nila ito at naukilkil sa kanilang pagkatao ang mababang tiwala sa sarili. Ang tingin na rin ng mga Pilipino sa kanilang sarili ay mga tanga, stupido at kung ano pang salita ang sinabi ng mga Kastila sa mga Pilipino. May mga panahon na ayaw na humarap ng isang Pilipino dahil ang tingin nya ay napakababa na nya. Natalo man ang mga Kastila, hindi na nawala ang ugaling iyon kaya ito rin ang naging dahilan ng ating personalidad sa ngayon...

Hindi lamang pagkababa ng pananaw sa sarili ang naidulot ng pangaaping nabanggit. Hindi rin natuto ang mga Pilipino. Dahil sa tuwing tinuturuan sila ay may kasamang mura. Kaya nawawalan na rin ng gana mag-aral ang mga Pilipino...

Kung nuon pa man ay na-"appreciate" na ng mga Kastila at binigyang halaga ang nararamdaman ng mga Pilipino, hindi sana mauuwi sa digmaan ang usapan. Kung binigyan nilang halaga ang bawat tama na ginawa ng mga Pilipino at itama sa paraan na hindi masasaktan ang mga Pilipino sa kanilang mga mali, hindi ganito ang magiging personalidad ng mga Pilipino. Ngunit hindi pa huli ang lahat. Maari pa natin i-apply sa buhay natin ito, kung saan hindi tayo makakasakit ng kapwa sa bawat salitang bibitawan natin in the sense na tataas ang pananaw nya sa sarili nya at mabigyan mo siya ng moral booster upang magpatuloy pa.

Mga Istoryang Pambata...

Well dahil mahilig ako sa representation, ako ay magkukwento ng istorya pero di ko alam kung pambata! Anyways heto ang 1st story...

Si Mary, isang artista at napakagandang dilag ay napakasikat. At dahil nga sikat sya at maganda, marami ang gustong manligaw sa kanya. Isa na rito ay ang lalaking nagngangalang si Tom. 2 taon nang naghihintay si Tom. Pero dahil nga sa kasikatan ni Mary, nahihiya si Tom na lumapit at iniisip na wag na mag baka sakali. Ngunit sabi ng mga kaibigan ni Tom, malaki ang pagasa nya kay Mary. After 1 year, naging celebrity rin si Tom. And si Mary ay celebrity pa rin. Habang nasa studio sila, may mga lumapit kay mary at nagpakuha kay Mary. Nakilala ni Tom ang mga ito. Ito ay ang mga nanliligaw kay Mary. Medyo nalungkot si Tom not in the sense na na-insecure siya. Wala pa kasi silang picture ni Mary kahit isa...


Hmmm.. Ano kaya magiging ending nito? Magkakaroon kaya sila ng picture?

Ano pa ba ang maganda ikwento?


Ganito kasi yan...

Merong isang kaharian sa China na nagexist million years ago. Ito ang ANG Dynasty. Ang Ang Dynasty ay pinamunuan nuon ng isang ruler na merchant na si Quin Daotse. Kasama ang kanyang colleagues, lumakas ang Ang Dynasty. Ngunit habang papuntang ibang town si Quin Daotse, at ang 3 nyang kaibigan na sina Meng Enko, Ai Lah Lei at Pam Tan, na-ambush ang kanilang caravan. Napatay ang mga sundalo at naging prisoner ang 4 na magkakaibigan. Bumagsak ang Ang Dynasty. Though nageexist pa rin siya, hindi na siya ganun kalakas at unti unting nawasak ang dynasty na ito. Napalitan ito ng Dun Dynasty. Meanwhile habang hostages sila Quin, Meng, Ai at Pam ng mga rebeldeng komunista, nakaisip sila ng paraan para tumakas at bumalik sa Peking at itayo muli ang Ang Dynasty dahil na rin sa pangit na pamamahala ng Dun Dynasty. Naging masalimuot na kasi ang buong China dahil sa Dun Dynasty kung saan laganap na ang krimen at wala nang tamang pamamahala.

Habang natutulog ang mga bantay, nagtulong tulong ang 4 para makatakas sa kulungan. Ginamit nila ang karuwahe ng lider ng mga rebelde at tumakas palayo. Nakabalik sila ng Peking ngunit di na sila kilala ng ibang tao. Malaki-laki rin kasi ang pinagbago ng mukha nila sa 1 taong pagkakabilanggo. Pinapatay na rin ng namumuno ng Dun Dynasty na si Fao Tse ang mga supporters ng Ang Dynasty. Hindi na rin makapasok si Quin Daotse sa Forbidden Kingdom. Habang naglalakad lakad, nakakita sila ng notice nang pagsali sa hukbong sandatahan ng Dun Dynasty. Naisip nila na sumali dito ngunit tutol si Pam Tan sa desisyon ni Ai Lah Lei. Naisip rin ni Meng Enko na makabubuti ito sa kanya. Samantalang si Quin Daotse ay nauguluhan pa rin. Sumali sila Lei at Enko at nanatiling commoner sila Daotse at Tan.

Makalipas ang ilang buwan, naisip sumali ni Daotse sa military. Naiwan na lamang si Tan. Sa pagsali nya sa military, naging isang sikat na tao si Quin Daotse dahil sa ipinakita nyang galing at talino sa pakikipaglaban para sa hukbong sandatahan. Iniba nya ang kanyang pangalan. Nakilala siya bilang Quin Daotzu. Nalaman nya na nagiba din ng pangalan sina Lei at Enko. Si Lei ay naging si Ai Zoi Lei at si Enko ay naging si Ming Enko. Hindi nalaman na sila ang dating namumuno sa Ang Dynasty.

Sa pagsikat ni Quin Daotzu, marami siyang nakilalang tao. Marami ang humanga. Isa na rito ang magandang dilag na si Lee Yang. Ang dating kasintahan ni Quin Daotzu na si Lou Zhen ay inakalang napakataas na ni Daotzu. Ngunit hindi nya alam na minamahal pa rin siya ni Quin Daotzu ngunit kinakailangan itong isakripisyo upang hindi makilala ni Fao Tse.

Sa loob naman ng hukbong sandatahan ay mayroong mga taong hindi ginagalang ang kapangyarihan ni Quin Daotzu. Pinipili pa rin nya na wag magpakilala sa mga ito na dating namumuno ng Ang Dynasty. Nalaman ni Quin Daotzu ang ugat ng hindi pagunlad ng Dun Dynasty. Maliban sa masamang namumuno, ang hukbong sandatahan ay walang disiplina at pagkakaisa. Hinahayaan nila ang ibang krimen makalampas sa kanila. Mahilig rin silang magpunaan at sa paraang iyon ay wala silang matapos na gawain.

Nagisip ng paraan sila Quin Daotzu, Ai Zoi Lei at Ming Enko. Namatay sila sa pakikipaglaban na hindi nasolusyonan ang suliranin...

Hanggang dito na lang siguro... Mag CS muna ako... (community service.. wahahaha)

Well, The Godfather...

At last... Kahapon nagkaroon na ng end ang pageant. Marami ang nagkomento. Marami ang di nasiyahan dahil sa kinalabasan. Pero ako, nasa 4th Runner Up ako ng Mr. PUP, so ayoko na magkwento...

To tell the truth, wala akong nararamdaman. Di naman sa pagmamayabang pero para lang talaga akong pinabili. Kasi mas kinakabahan pa ako kapag graded recitation or magsasalita sa harap or magrerecite ng poem or something sa harap ni Mam Tahil. Lalo na nung nagrecite ako sa harap ng buong LHS ng "That I Would be Good". Mas kinabahan pa ako sa pangyayaring iyon kaysa kagabi. Wala talaga akong naramdamang kaba. Siguro dahil di ko na rin inasahan na makakapasok pa ako. Pero ganun talaga, nakapasok pa rin. Though pansin ko wala nang halaga ang question and answer at mas may value ang beauty, pasok pa rin and ayos na yun.

Sa backstage, marami ang kaganapan. Sport naman sila at nagenjoy si Bule. Privillege nga naman makapunta sa backstage. Haha. Marami ring LHS ang nakita kong nanuod at sumuporta. Ipinaaabot ng Vintage Spy ang kanyang pasasalamat at ang appreciation nya para dito ngunit di malakin ang pera kaya walang pang kain. Hehe. Pero salamat talaga.


Dahil sa pageant, marami akong mas nakilala, siguro isama pa na isa akong COCC at nakapasok ako sa pageant na kung saan ilalaban ka sa iba't ibang colleges. Pero marami nga rin ako iniwan para gawin ito. Una ay ang studies. Marami akong na-miss na subjects. Ngayong araw na ito ay normal na araw ngunit hindi para sa akin. Andami ko palang kailangang habulin at napakarami ko palang kailangang ayusin. Ikalawa, they see me as a superstar. Well di naman ako naiinis pero kasi minsan, napapansin ko yung iba parang naiilang na lumapit. Pero sana naman wag... Anyways marami pang iba....

Maipagmamalaki ko na kahit medyo tinatamad ako ay nabigyan ako ng inspirasyon nung mga taong nagbigay sa akin ng moral support at sumuporta sa akin mula pa nung pilian sa LHS. Siyempre una ang faculty at ang buong staff ng Laboratory High School. Kung hindi dahil sa kanila, hindi ko maabot ang experience na ito. Ikalawa ay ang mga kaklase ko. Well hindi man sila lahat sumuporta, YUNG IBA naman, eh nagbigay ng kani-kanilang suporta and I greatly appreciate it. Tapos yung iba pang year na sumuporta din at nagbigay ng moral support, thanks a lot.

Special thanks pala kay Mr. Migraso, ang kintab ng sapatos ko. Di ko shinine hanggang ngayon. Thanks din sa mga tumulong sa akin on the spot. Kay Bule, sa lahat lahat talaga. Dan, swerte yung belt mo.


Parang dying message na ang iiwanan ko. Pero di naman. Nilalbas ko lang yung mga gusto kong sabihin. And tapos na. Di ko alam kung meron pang meetings or something pero bukas meron nga. Siyempre malaki ang pasasalamat ko sa aking inspirasyon, si Maria dahil kundi dahil talaga sa kanya, tatamarin na ako sumali pero dahil na rin sa moral support at sa support nya ay inabot ko ang lugar na ito.

Enough of that...


Balik CO uli ako. After 1 week ng pahinga, CO uli. Kumbaga sa San Andreas ito yung script ko habang nagbike, naka-sando at jeans. "HQ, Home, at least it was before I f*cked everything up." Andami kong kailangang habulin sa lessons, quizzes, modules, assignments etc. Grabe...

Tapos yung kagrupo pala ng III-Entrepreneurship sa Sportsfest, Sincerity. Please cooperate. Kagrupo namin si CONAN!!! WOHOOOOOO!!! Pano ba yan? May Kudo na may Conan pa. Ano pang laban nyan? Nandyan din sa si Ran. Haha, si Megure, si Hattori at si Kogoro. So Detective Conan na yung buong cheering competition.


Andami din palang test bukas!!! Grabe... Sana bigyan ako ng consideration. WAla pa talaga akong napagaaralan...

Anyways, till here na lang... Need to study pa kasi...

The Legacy Continues

Mahabang istorya...

Nagsimula nuong Thursday ang Foundation Day ng PUP. Dapat nung Wednesday kaso merong legal holiday kaya walang pasok...

Thursday ang arrival of honors. Ang pangulo ng PUP ang nasaad. Anyways, napahawak ako ng flag ng hindi inaasahan. Walang practice, walang kahit ano. As in talagang on the spot. Mabigat pa yung flag. Parang wala muna akong pakialam sa lahat ng nangyayari sa likod. Ang LHS, ang mga ibang tao, mga officials. Nakatuon talaga ako duon sa flag na hawak ko. Anyways, medyo naligayahan ako kasi nakasama ako sa arrivals. Pero ayun. Parang nagfafatigue yung kamay ko. Tapos nag mass. Wala kami sa mass kasi siyempre inaayos yung booth.

Pagbalik, ilang minuto at nagsimula na...


Marami kaming hinuli, kaklase, kaibigan, at kung sinu-sino pa...

Sobrang sakit na talaga ng paa ko. Para siyang sinisilaban pero di dapat makita. Pero ang sakit na talaga ng talampkan ko.

Basta andaming ikukwento sa Thursday pero wala naman masyado ikukwento sa akin...


Friday...

Ito na ang araw na pwede nang hulihin ang mga CO pagdating ng takdang oras. Isang araw na akala ko ay di ko matatakasan. Ngunit ayun nga, kahit anong mangyari, kapag may dugo ng isang Arsene, mailap. Ganito kasi yun...


Todo huli pa rin kami kahapon. Pagbalik ko, sabi ni Maglinte, Tawag ka nung isang babae dun. Tapos tinanong ko kung sino. Sabi nya basta Tapos naramdaman ko na huhulihin ako. Siyempre for self defense, tumakbo na ako palayo. Tapos maya maya, pagbalik ko ng LHS para daw sa paghahanda sa red alert, napansin ko na papalapit na sila Cuadra at Martino. Tinakasan ko na sila at ginamitan ng kaunting "Disappearing Skills".

Ayos na sana ang lahat. Kung hindi lang ako bumalik. Hinuli rin ako ni Migraso at napiit. Ngunit nagamit ko uli ang iba ko pang taktika at nakatakas. At nung nagbalik ako, hinuli muli ako ni Migraso at binasa ng ibang 4th year pero dahil pa rin sa skills, nakatakas pa rin...

Maraming nangyari pero aalis na ako...

Ang mga Ilustrado...

Habang naghahalungkat ako ng isang lumang baul, may nakita akong isang kuha mula pa siguro nuong Spanish Occupation...


Mukha silang Pilipino ngunit ang ipinagtataka ko ay bakit wala sila sa libro ng History...


Anyways...

Para sa paghahanda sa Mr. PUP, kinailangan akong alisan ng pagiging COCC. Sa ngayon, hindi talaga ako COCC. As the order had said, "Act normally. Yung parang nung 2nd year ka." Though hindi ko masaktong ginagawa yun, I am doing it.

Sobrang tatagal na ng posts ko. Kumbaga yung interval eh napakahaba. Last post ko ay Sep. 27 pa. Dahil na rin siguro sa "hecticity" at factotum kaya nagaganap ito...

Maraming gumugulo sa akin ngayon at wala akong maikwento. Pero ito nga. Kahit papaano, meron akong updates...


The Meritorious Case

Patuloy ang pagsikat ni Merit. Tila walang katapusan. Halos lahat ng nakakausap ni Codus at ni Arsene, palaging may Merit na karugtong. Though hindi ganuon kasikat na sobra sobra si Merit, kilala siya sa mukha nung ibang taong nakakusap ni Arsene. Meron ding iba na tila nahuhumaling na kay Merit. Isa na nga kaya dito si Rose? Hindi ko alam. Pero may nabanggit ang kaibigan ni Rose kay Codus. Ito ay regarding kay Merit. Ang kaibigan ni Rose ay walang konek kay Merit o humahanga kay Merit. Ngunit bakit nya ito mababanggit. Maaring galing ito kay Rose. Well, haizzz... DI pa siya maisara. Ang hina ng pruweba sa parehong sides...


The Unknown Tipper Case

Sa tagal ng panahon, si Unknown Tipper ay hindi pa rin napagalaman. Sinasabi nga nila na iisa na lang ang Unknown Tipper di tulad nung na-case closed ni Codus. Tuloy pa rin ang batikos kay Unknown Tipper ngunit wala pa rin siyang pagkakakilanlan. Lumiliit ang chances na si Asero.



Anyways, parami talaga ng parami sa mundo ang nagiging feeler at gustong batikusin kung ano man ang nakita. Well ganyan talaga ang mga paepal sa mundo. Malamang mula nung 1st year na nakita ko ang taong ito, epal na talaga. Paano pa natin siya mababago? Malamang ngayon marami siyang friends at marami siyang masasama at mahahawaan ng kaepalan nya ngunit di magtatagal malilinawan din ang buong mundo at malalaman na NAPAKALAKI nyang epal.


Wala na akong maidagdag. Kahapon inayos yung marriage booth. Ngayon, bumagyo. What may be the possible result?